Kom niet aan het recht om te stelen!

Goed. Vanochtend stond er in de Pers een stuk over zogenaamde ‘onzinargumenten’ voor downloaden. Gezien via Niels. We kennen het verhaal inmiddels wel, toch ga ik even in op de stellingen van het stukje in dit ‘kwaliteitsblad’.

Films en muziek zijn te duur en niet legaal beschikbaar.
“Vroeger […] huurden […] we een videoband en klaagde niemand. Maar omdat op internet downloaden ‘gratis’ is, hebben we kennelijk een andere prijsperceptie gekregen, die diefstal zou rechtvaardigen.”

Wordt het niet eens tijd om te luisteren naar de consument in plaats van haar te vertellen wat ze wel en niet moet? Kan het niet zijn dat de consument geen waarde hecht aan het product dat ze tot zo ver kan bemachtigen? Waarom kopen we wel de Rolex en niet een CD’tje? Volgens mij heet dat geintje ‘toegevoegde waarde’, die we blijkbaar dus niet leveren. Wie denken wij wel niet dat wij zijn? Een beetje onze kostbare fans vertellen hoe zij ons moeten beleven. Of ben ik gek?

Grenzen aan downloaden zijn een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting.
“Die vrijheid is echter begrenst door de rechten van anderen. U weet wel, de makers…”

Van juridische zaken heb ik geen kaas gegeten, dus daar kan ik niet inhoudelijk op ingaan. Wel moet men zich realiseren dat dit enkel een spel is. Voor een jurist is het de absolute waarheid, voor de rest van ons is het een boom op weg. We kunnen ook even een stukje omrijden. De makers en distributeurs moeten zich afvragen: als wij dit spelletje spelen; helpt ons dat, of houdt het ons tegen? Wanneer je verdienmodel op orde is, hoef je je geen zorgen te maken over ‘illegaal downloaden’. Zo simpel is het.

Een downloadverbod zou miljoenen mensen kenmerken als crimineel.
Het enige wat ik hierop kan zeggen is: als zo’n overgroot deel van de bevolking op deze manier reageert op de mogelijkheden van nu, heet dat niet gewoon marktwerking? Ik zie het zo: vroeger hadden we een probleem. Er waren niet genoeg kopieën. De industrie heeft dat probleem opgelost door opnames in enorme oplagen te kopieën en daar een vergoeding voor te vragen. Nu hebben we dat probleem opgelost doordat iedereen distributeur is geworden. Appeltje C, appeltje V en je hebt er twee!
Dus tijd voor een nieuwe waarde te leveren. Een nieuw probleem oplossen. Dat is waar ondernemen toch over gaat?

Een verbod stimuleert creativiteit niet, want met een verbod wordt de entertainmentindustrie niet gedwongen met nieuwe bedrijfsmodellen te komen voor het stimuleren van creativiteit.
Als we op de entertainmentindustrie moeten wachten kunnen we wel inpakken. Dat gaat niet gebeuren. Ook stimuleert een bedrijfsmodel creativiteit niet. Creativiteit kan een bedrijfsmodel stimuleren.

Jan-Hein Strop zegt: “Dit suggereert dat op grote schaal inbreuk maken op auteursrechten een stimulans is voor creativiteit…”
Dat is natuurlijk een wat lastige stelling. Mijn idee: de huidige situatie werkt niet, dus er moet wat veranderen. Wat nou als je een verdienmodel hebt, waarbij de waarde niet langer in enkel het product (dat oneindig vaak te kopiëren is) zit, maar juist in dingen die níet te kopiëren zijn? Voorbeelden zijn: belevenis, de relatie, fysieke waarneming van een optreden.

Het huidige auteursrecht remt innovatie, want rechthebbenden kunnen nieuwe, verstorende technologie aanpakken.
Je kunt zeggen wat je wilt, maar de websites als The Pirate Bay en dergelijke hebben de welvaart standaard bizar verhoogt. Nogmaals: wanneer je verdienmodel aangepast is aan de huidige situatie heb je nergens last van. Dan kan gratis gewoon rustig naast betaald bestaan.

Een verbod is niet te handhaven.
Ik zou deze stelling aan de jongens van ‘Wie wordt de Baas op Internet?’ voorleggen.

 

Mijn toelichting
Een aantal keer verwijs ik naar een kloppend verdienmodel. Eentje die is aangepast aan de huidige situatie. Ik heb het in mijn thesis al beschreven, toch ligt ik ‘m kort even toe:

Het huidige verdienmodel is gebaseerd op de verkoop van producten, kopieën van een origineel om precies te zijn. Alle waarde zit in het feit dat je de muziek van enkel die gekochte CD of dat kochte MP3 bestand kan beluisteren.

En toen kwam het internet. Ons beste kopieerapparaat ever. Wat krijgen we nu? De waarde van een CD zit in het feit dat daar muziek van kunnen luisteren. Dat is alleen helemaal niet praktisch, een MP3-speler is veel handiger. Ook een online download-kanaal is veel praktischer.

Wat moeten we doen? Verkoop niet het product, maar de relatie. De waarde zit niet meer in de CD, maar in de relatie tussen maker en consument. De CD vertegenwoordigd die relatie alleen maar. In feite kun je een leeg hoesje verkopen aan de consument. Die muziek luistert ‘ie wel via Spotify, of een ander online kanaal. De hoes is een fysieke vertegenwoordiging van de band die de fan heeft met de artiest.

Als fan ga je graag naar een optreden van de artiest. Daar leg je rustig een tientje voor neer, want je volgt de artiest al een jaar online. Je hebt gezien hoe deze artiest heeft zitten ploeteren, zoekend naar haar eigen identiteit, zoekend het juiste publiek dat daarbij past. Dan sta je daar, in de zaal. Iedereen zit ademloos te luisteren. Velen hebben hetzelfde traject afgelopen, maar op hun eigen manier. We hebben de artiest gevolgd, nu is het echt. Na afloop van het concert zie je hoe ze met groot plezier iedereen te woord staat en een CD’tje signeert met een persoonlijke boodschap. Daar leg je ook graag een tientje voor neer. Waarom? Het is écht! En gaat dat nu om die CD? Nee.. Wel om de muziek, maar het gaat om die band. Die band die je samen hebt.

In feite verandert er niks. Je verkoopt nog steeds een CD. Toch ga je zorgvuldiger om met die relatie tussen jou en je fans. Daarnaast, en dat is heel belangrijk, bedenk je je als artiest dat je verschillende soorten fans hebt: de toevallige voorbijganger die je een keer hoort op de radio en de ultieme fan die ‘s nachts onder een dekbed slaapt met jouw hoofd erop. Bied je beiden hetzelfde product? Lijkt me niet.

Ik hoop dat mensen die het stuk in de Pers gelezen hebben het wel met een korreltje zout nemen. Die man heeft er vast goed over nagedacht en heeft vast gelijk. Hij benadert het echter wel vanuit zijn eigen bubbel. De makers hebben zelf de vrijheid om te bepalen hoe zij hun werk aanbieden. Ik ben van mening dat een verdienmodel in een open systeem (met gratis downloaden dus) werkt. De keuze is aan jullie, kies zorgvuldig welk spel je speelt.